Annie M.G. Schmidt schreef ooit – over Sinterklaas – het prachtige gedicht “Tante Mathilde”
Dit is het verhaal van tante Mathilde van tante Mathilde uit 's Hertogenbosch Die niet aan de Sint geloven wilde en altijd beweerde: "Die baard die zit los ! Die tabberd, die mijter, hij heeft ze gehuurd 't is zomaar een mannetje hier uit de buurt !" De hele familie verbleekte en trilde wanneer ze dat zei onze tante Mathilde "Oh tantetje wees toch voorzichtig" riep vader "als Pieter het hoort wordt 'ie vreselijk kwaad. 't Is kwart over acht en het uur komt al nader daar wordt al geklopt zometeen is het te laat !" En werkelijk nu ging het feest dan beginnen "tik tik" aan de voordeur...daar kwamen ze binnen: Sint Nicolaas statig, streng en rechtop en Pieter die strooide met koekjes en drop De kinderen zongen en juichten en gilden Sint Nicolaas lachte en wenkte zijn knecht 't Ging allemaal goed totdat tante Mathilde ineens hard ging roepen: "Die baard is niet echt !" Ze deed een paar stappen naar voren...helaas ze trok aan de baard van Sint Nicolaas Het was of het hele gezelschap verkilde wat dom en brutaal van die tante Mathilde Wat zou er nu komen, wat ging er gebeuren Sint Niklaas werd dodelijk bleek en hij sprak: "Het spijt me, hoezeer ik het ook moet betreuren maat tante Mathilde moet mee in de zak" Je snapt dat de kinderen vreselijk schrokken ze kropen meteen achter moeders rokken en tante Mathilde ze beet en werd woest ze schopte en trapte maar 't hielp niet ze móést ! De volgende dag lag het schip aan de kade een prachtig nieuw schip gemeerd aan de wal Van allerlei werd er in het ruim geladen ook tante Mathilde met zak en al De schimmel nog doodmoe van het daken bestijgen stond boven aan het dek nog amechtig te hijgen De Sint wuifde vrolijk en liep heen en weer en schreeuwde: "Tot ziens, tot de volgende keer" 't Was frisjes en Pieterbaas blies in zijn wanten hij vroeg: "Sinterklaas nu nog eventjes dit... wat moeten wij straks beginnen met tante met tante Mathilde bij ons in Madrid ?" "Wát zeg je ?" sprak Sint en werd bleek om de neus daar had 'ie nog niet aan gedacht en heus zijn verdere leven met tante Mathilde daarginds bij hem thuis in Madrid hij rilde Toen sprak hij: "Laat tante Mathilde maar lopen zij is nu voldoende gestraft: laat haar los" Ze maakten de zak-vol-tante toen open en zij kon teruggaan naar 's Hertogenbosch De hele familie stond op haar te wachten ze haalden haar binnen...ze huilden en lachten en weet je wat tante meteen heeft gezegd: "Toch weet ik het zeker...die baard is niet echt !" We zullen ’t er daarom hier maar bij laten... want met tante Mathilde valt echt NIET te praten.