Het Geluk – waar kun je dat vinden? Misschien wel in Hilversum. Dezer dagen liep ik bij de Monnikenberg en zag daar een bordje langs het pad, met de tekst ‘Weg naar het geluk’. Woow, zou híer Het Geluk te vinden zijn? Ik liep die ‘weg’ op. Het was gewoon een smal pad. Natuurlijk, het zijn geen vijfbaans snelwegen die naar Het Geluk leiden. Een smal pad is meer dan genoeg, het moet niet te makkelijk zijn, je moet er een beetje moeite voor doen, voor Het Geluk.

Dus: ik dat pad op. Je komt er, door op de Soestdijkerstraatweg linksaf de laan van de Monnikenberg in te slaan, kort voor het viaduct van de A27. Aan het eind van het rechte stuk kom je op een viersprong. Ga rechtdoor (het bord P, van parking) en even verder kun je dat bordje vinden. Volg die ‘weg naar het geluk’: hij slingert een beetje, je hoort het gehamer van een specht, je hoort het geklop van bouwvakkers die bezig zijn in het voormalig nonnenklooster, je loopt langs de begraafplaats van de zusters, en het pad gaat over in een houten vlonderpad over het meertje dat daar recentelijk is ontstaan. Je loopt dus, ook slingerend, over het water. Aan de overkant kom je in het bos dat ligt achter een nieuw woonwijkje en het ziekenhuis.

Heb je dan intussen Het Geluk gevonden? Ach, het is maar wat je er zelf van maakt. Een specht horen is al prachtig, over het water lopen is bijbels mooi, en de ontluikende bomen zijn niet te stuiten. ‘Het Geluk’, dat moet je misschien wel in jezelf vinden: mét een bordje als stimulans, dat helpt, maar ook gewoon zónder richtingaanwijzer.

Er is nóg wat: daar vlakbij ligt een heus labyrint! Bij die viersprong ligt links ‘Casella’, een klooster dat een stilteplek biedt aan mensen tussen 18 en 35 jaar, en dat is voortgekomen uit de Zusters Augustinessen. Tussen het eerste gebouw en het meer ligt een labyrint in het gras. Het is hetzelfde labyrint als in de kathedraal van Chartres. Je loopt over een stenen patroon  in het gras, en misschien komt dat ook wel uit bij… het Geluk.

Willibrord Ruigrok