Mijn verhaal over eenzaamheid

(Herken je dit verhaal, van na je pensionering? Geef je mening onderaan.)

vervolg van de Oppepper van 8 oktober

Heb ik mij wel eens eenzaam gevoeld, vroeg ik mij af? En ja, ik herinnerde mij een moment waarop ik mij echt alleen voelde. Dat was toen ik stopte met werken. Ik dacht dat verstandig aan te pakken door mijn werk langzaam af te bouwen en de vrijkomende tijd te vullen met al die dingen waar ik nooit aan toe was gekomen: meer tijd voor onze kinderen en kleinkinderen, die stapel boeken rustig lezen, meer tijd om te golfen, oude vrienden opzoeken, et cetera. Maar het moment waarop ik mij echt alleen voelde, vergeet ik nooit en dat had ik ook niet verwacht. In mijn ‘systeem’ zat nog steeds: vroeg opstaan, koffie zetten, ontbijten en dan de deur uit. Alleen is daar bijgekomen: mijn vrouw uitzwaaien naar haar werk in het ziekenhuis en dan de krant lezen. Heerlijk, zo’n moment, op je gemak de krant door met een kop koffie. Totdat ik mij opeens realiseerde dat het wel heel stil om mij heen was. De natuurlijke ochtendgeluiden van startende auto’s, naar-school gaande kinderen waren weggevallen en bij mij kwam het gevoel binnen van: hier zit ik dan heel alleen en comfortabel en om mij heen draait de wereld zonder mij door. Vanaf dat moment ben ik gaan nadenken over dingen die ik wilde gaan doen waarbij contacten met anderen een rol spelen. Zo ben ik bijvoorbeeld chauffeur geworden op de Senverbus, ben ik sociale activiteiten in onze straat gaan organiseren, ben ik vrijwilliger bij het Goois Natuurreservaat geworden. 

Waarom dit verhaal? Om te laten zien dat als je in beweging komt als je je alleen of eenzaam voelt er altijd mogelijkheden zijn om nieuwe contacten te leggen. Senver is daar bij uitstek geschikt voor: ruim 2000 mensen die allemaal een interessant leven met zich meedragen en wat te vertellen hebben. Dat blijkt wel uit de lange lijst met activiteiten die er plaatsvinden en die georganiseerd worden door de leden: van sportief bezig zijn tot culturele activiteiten, van gezellig bijpraten tot iets nieuws leren. Doe mee en maak waar wat Senver is: hét sociaal bindmiddel in Hilversum!

Theo Veldkamp

2 thoughts on “Mijn verhaal over eenzaamheid

  1. Nou ik ben ook erg eenzaam alleen en 85 ben al jaren op zoek naar iemand van mijn leeftijd waar ik zo af en toe iets leuks mee kan doen dat snap ik dan even niet dat er zoveel eenzamen zijn en niet een is te vinden An Stins

  2. Wat een verhaal! Ik realiseer me nu dat ik ook eenzaam ben geweest in de periode dat ik mijn baan werd uitgezet, op mijn 62e! Geen verhaal verder maar nu ben ik héél tevreden met mijn leven!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Please reload

Please Wait